Alexandre Arnold Constantin Issigonis werd geboren te Smyrneen in 1906, zoon van een Britse vader met Griekse oorsprong en een Beierse moeder. Hij had voor de leeftijd van 12 jaar nog nooit een auto gezien, wat later zou uitmonden in een vrije creativiteit zonder vooroordelen. In 1922, het conflict tussen Griekenland en Turkije verplichtte zijn moeder die intussen weduwe geworden was, om van haar Britse nationaliteit naar Londen te verhuizen. Hij schreef zich in om deel te nemen aan het toegangsexamen van de polytechnische school Battersea, waar hij tot drie maal toe mislukte.  Hij was meer gericht naar het praktische dan naar het wiskundige gedeelte, wat hij aanzag als de vijand van de creatieve personen. We vinden hem ook terug aan de start van enkele lokale wedstrijden, maar zonder noemenswaardige resultaten.

Mevrouw Issigonis kocht een Singer 10 pk Weymann waarmee ze gedurende drie maanden doorheen Europa reisden om de geschiedenis te leren. Bij hun terugkeer ging hij aan de slag bij Edwart Gillet om er een bijstandssysteem te leren voor de koppeling. Hij komt in contact met Chrysler en Humber, die interesse vertoonden in het project. Humber neemt hem in dienst om een nieuwe ophanging te bestuderen. In 1936, zijn steeds betere bekendheid liet hem toe om in het studiedepartement te beginnen bij Morris en om er, twee jaar later, leider te worden van alle projecten van dit merk.

Maar Issigonis droomde ervan om een volledige auto te bouwen. Hij realiseerde samen met zijn vriend George Dowson de sportauto "Lightweight Special".  Ze had als specificatie een ophanging op basis van rubberen ringen (toen al...), en een dispositief om een snelle wielenwissel te kunnen uitvoeren.

De eerste auto in serie dat door Alec Issigonis bedacht werd was de Morris Minor, dat een enorm succes werd voor de Britse industrie, geproduceerd tussen 1948 en 1971. Zonder dat dit een revolutionair model was, was het voorzien van een star koetswerk ten aanzien van het gewicht met een afzonderlijke ophanging voor elk van de wielen.

Tijdens de fusie tussen Morris en Austin in 1952, kwamen er wrijvingen tussen de arbeiders van beide rivaliserende merken. Issigonis verlaat de groep om naar Alvis te gaan die de wens geuit hadden om een V8 sport te bouwen, een project dat niet tot een goed eind gebracht werd. Hij komt uiteindelijk terug bij Austin-Morris, dat pas herdoopt werd tot British Motor Corporation.

Tijdens de Suezcrisis, vraagt Sir Leonard Lord, de baas van BMC, aan Issigonis om zich toe te leggen op een economische interessante auto voor 4 volwassenen met bagage, met als enige eis om de reeds bestaande motor die door het merk gebouwd werd te gebruiken. Met deze vrijgeleide maakt Issigonis enkele schetsen. De studie had als benaming XC9003, nadien ADO15, ado betekende « Austin Design Office ». Hoe kon hij een groot compartiment bekomen in een kleine auto? Het ideale zou zijn om het geheel van de motor, de versnellingsbak in een transversale positie te leggen, maar dit was te lang naargelang de wielbasis van de auto. Om de lengte van de motor te verminderen, een tweecilinder (een 4 cilinder van de A35 in twee gedeeld!), werd getest in een Minor maar het was snel duidelijk dat dit geen oplossing was.

Maar dan kwam het geniale idee, namelijk om de versnellingsbak onder de motor te plaatsen en zodoende een geheel te bekomen dat licht en weinig plaats in nam, een oplossing dat sindsdien op bijna alle auto’s in de wereld overgenomen werd. Elk probleem vindt zo een oplossing: hoe de afmetingen van de wielen verminderen? Door velgen te gebruiken van 10 duim, zelfs al diende ze Dunlop te overtuigen voor de banden en Lockheed voor de remmen. Waar de radiator plaatsen? In profiel door er een ventilator aan toe te voegen. Hoe een optimaal compartiment bekomen? Door de wielen op de vier hoeken te plaatsen en door het dashboard zo simpel mogelijk te houden. Hoe een auto met een geringe wielbasis comfortabel laten rijden? Dankzij een ophanging met rubberen onderdelen...

De auto werd op korte tijd, tussen maart en oktober 1957,  een wereldsucces. Eind 1957, waren er twee prototypes die reden. In juli 1958 nodigt Issigonis Leonard Lord uit voor een ritje in de nabijheid van de fabriek. Hij stond versteld van deze moderne uitvinding maar eveneens bezorgd omwille van het revolutionaire concept! Nadat hij de verschillende technische problemen opgelost had, stelde Alec Issigonis op 18 augustus 1959 de Mini voor.

De automobielwereld maakt zeer vlug de overstap van het ongewone naar het bewonderswaardige, want ze is niet om aan te zien, dit speelgoedautootje! Groot binnenin, klein aan de buitenzijde, comfortabel, krachtig, laagliggend en een lichtgewicht, en ze heeft een goede wegligging. Nog meer verwondering toen de eerste resultaten kenbaar geraakten in competitiewedstrijden, wanneer de motoren geboost werden door John Cooper, en hierdoor alle concurrenten achter zich lieten, door zelf de Monte-Carlo te winnen!

Issigonis werd veredeld door Koningin Elisabeth II in 1969, voor bewezen diensten voor de Staat. Het moet gezegd worden dat de Mini de eyecatcher van Engeland werd net zoals de Beatles en de korte rokken in Carnaby Street.

Issigonis zal het studiebureau van Austin nog leiden gedurende de jaren zestig en probeert de samenstelling van de berlines van de Mini 1100-1300, uit op de 1800 Balanza, op de Maxi en de 3 Litres maar dit principe werkte niet op de grotere auto’s. In 1971 neemt hij zijn pensioen, met als belevenis dat de Mini nog steeds in productie was.

Hij overleed op 2 oktober 1988, de uitvinder van de moderne auto gaf jongeren heel wat plezier door 5.300.000 Mini’s, van de 850 tot de Cooper S, van de Moke tot de Marcos, enz …

Jacques Bougnet

Vertaling in samenwerking met de BFOV